پیام طراح برج آزادی به دانشجویان
برج آزادی کوچک در دانشگاه هنرهای زیبا
سنج نیوز: به گزارش سنج نیوز، «برج ایفل در قرن نوزدهم میلادی برای یک سمپوزیوم معماری ساخته شده و قرار بوده فقط شش ماه بماند و بعد جمع شود. اتفاقا این بنا با برج آزادی هماهنگی دارد. چونکه مهندس ایفل هم مانند برج آزادی یک مهندس کارکشته و جوان است که می خواهد فرانسه را مطرح کند. در ایران هم حسین امانت (معمار برج آزادی) بازیگر زمان خودش است؛ یعنی درست در زمانیکه ایران وارد عصر مدرنیته می شود و به یک بازیگر احتیاج دارد، امانت بعنوان بازیگر این قضیه انتخاب می شود. نابغه ای که می تواند طرح ویژه ای را بدهد و اتفاقاً درک می شود و به او امکانات داده می شود که این کار را انجام بدهد.»
به گزارش خبرنگار ایسنا، مراسم اهدای یادمان آزادی به دانشگاه تهران با حضور اساتید هنرهای تجسمی در دانشکدگان هنرهای زیبای دانشگاه تهران انجام شد.
حسین امانت ـ طراح برج آزادی ـ در یک پیام تصویری خطاب به دانشجویان دانشکده معماری سفارش کرد: تا جایی که می توانید به خیابان ها بروید و معماری های سطح شهر را ببینید. هر آجری از ساختمان هایی که در ایران است ارزش دیدن، کشیدن و مطالعه و حتی اندازه گیری را دارد و با کاری که بر روی این آثار می کنید اثر آن کار در عمق و قلب شما می ماند.
اجرای این مراسم با شهروز شایگان از معماران دوره معاصر بود که در سخنان کوتاهی اظهار داشت: میدان هنر روز به روز رنگارنگ تر و زنده تر می شود و شاهد خردورزی و فرهنگ دوستی با واقعیات بازار کار و حرفه هستیم و نتیجه اش بی گمان بالندگی همه خواهد بود.
وی اضافه کرد: چرا امروز را جشن گرفتیم، بدین سبب که جوانانی که اینروزها وارد بازار کار می شوند دریای استعداد هستند اما آموخته هایشان در بخشهایی مختلف تناسبی با نیازهای واقعی ندارد. ما بدنبال بیان همدلی و هم افزایی بین رشته ای در طراحی و ساخت برج آزادی هستیم و می خواهیم نشان دهیم در طراحی معماری، روش های ساخت سازه، هنر و تجربه استادکاران، کارگران ماهر و ساده، مجریان و مدیران مجرب اجرائی و برنامه ریزی، حتی کارشناس ریاضی و مجری سرامیک، کاشی، سنگ و سنگ تراش این اثر بی بدیل چه گذشته است.
در آغاز این مراسم حامد مظاهریان ـ معمار و رییس دانشکدگان هنرهای زیبا دانشگاه تهران ـ ضمن خوش آمدگویی به میهمانان این مراسم، اظهار داشت: ما امروز میزبان مارکوس عارفی هستیم، ایشان با یک عشقی از اروپا به کشور بازگشتند و کتاب بی نظیری نگارش کردند. با مطالعه کتاب آقای عارفی آدم از میزان توجه این افراد به ثمره های هویتی و تمدنی شان تعجب می کند.
دانشکده معماری دین خودرا به فرهنگ جامعه ادا کرده است
در ادامه این مراسم ساعد سمیعی ـ استاد پیشکسوت حوزه معماری ـ ضمن ابراز خوشی از حضور در دانشگاه تهران ابراز کرد: بسیار خوشحالم که هنوز حیات دارم و پس از سال ۱۳۳۵ به اینجا آمده ام، قبل از این وقتی که این دانشکده درحال ساخت بود به عنوان کارگاه به اینجا رفت و آمد داشتم. برنامه امروز باید در سطح دانشکده هنرهای زیبا به صورت وسیع تری اجرا شود برای اینکه این دانشکده دین خودش را در تمام رشته ها به جامعه ادا کرده است.
وی اضافه کرد: به نظرم دانشکده هنرهای زیبا در تمام رشته های خودش شامل مجسمه سازی، موسیقی، نقاشی، تئاتر و… دین خودش را به جامعه ادا کرده است. خیلی از آن چه امروز در سطح شهر شامل معماری، مجسمه های در میادین و یا سایر هنرها می بینیم محصول فارغ التحصیلان همین دانشکده است و این مایه افتخار ماست برای اینکه توانستیم بر روی جامعه تاثیر بگذاریم.
سمیعی اشاره کرد: من با حسین امانت هم نگارخانه بودم و ایشان یک سال پایین تر از من بود. ما خیلی با هم دوست بودیم و سال قبل که مسافرت کردم برایش چند کتاب برده بودم و نیم ساعتی با من صحبت کرد و یاد تک تک دوستانی که داشتیم اما متاسفانه دیگر در قید حیات نیست را گرامی داشت.
این استاد معماری تصریح کرد: شما وقتی بنایی را نگاه می کنید انگار تاریخ را می بینید، وقتی شما طاق کسری را می بینید انگار تاریخ و ریزه کاری های معماری را دیده اید. اما حسین امانت تا ۲۳ سال پای خودرا از ایران بیرون نگذاشته بود پس چگونه برج آزادی را اینطور طراحی نموده است و از کجا یاد گرفته است، پاسخ مشخص است از همین دانشکده و استادهای آن و برنامه های غنی که دانشکده هنرهای زیبا داشت.
سمیعی اشاره کرد: حسین امانت در نگارخانه هم یک جوان مبتکر، ظریف و خیلی حساس بود و همیشه هم کارهایی که انجام می داد جزو ردیف های اول کار ما بود. به جهت اینکه در دانشکده ما در گذشته نمره نمی دادند بلکه کارها را ردیف می کردند و در شورای صنفی مورد قضاوت قرار می گرفت و کار امانت همیشه در ردیف های اول بود.
این استاد معماری ابراز کرد: اگر قرار فرهنگ را ببینیم باید برنامه هایی همچون برنامه امشب را وسیع تر انجام دهیم تا دانشکده هنرهای زیبا بهتر معرفی شود و موثرتر باشد.
وی با اشاره به معماری برج آزادی اظهار داشت: بنای برج آزادی درست که یک بنای عظیم است اما در زیر این برج شاهد یک ظرافت خاصی هستیم این نتیجه آموزش دانشکده و گستردگی آن در همه چیز است هم به لحاظ تاریخی و هم تجربه های مختلفش.
این استاد معماری در مورد ساخت بنای برج آزادی توضیح داد: ساخت سالن شهریار به شرکتی که من در آن مشغول بودم سپرده شد، رئیس این شرکت محمد پورفتحی بود که به همراه مهندسان کمره ای و حقیقی برج را اداره می کردند. پس از ساخت ساختمان از نظر ساختمانی مهندسی در کارگاه نبود و همه پایین تر از دیپلم بودند. ۳۰ نفر سنگ تراش در اینجا فعالیت داشتند که یکی از آنها استاد محمد قمی بود و بقیه همه سطح پایین بودند.
سمیعی اشاره کرد: شرکت ما ساختمان کاخ نیاوران را در سال ۱۳۳۸، موزه هنرهای معاصر و فرهنگسرای نیاوران را ساخته و مرمت قسمتی از کاخ مرمر را هم برعهده داشته است. اما این را گفتم به این معنا که خیلی کارهای دیگر هم انجام شده است و باید وقتی که این آثار را می بینیم یادی از افرادی نماییم که چنین مدیریت هایی کردند و زحمت هایی هم کشیدند.
در ادامه با حضور حامد مظاهریان و استاد حسینی از ساعد سمیعی استاد پیشکسوت معماری تجلیل به عمل آمد.
«یادمان آزادی» ارتباط بین دانشگاه، صنعت و علم و تجربه است
سپس امیرسامان میرزایی ـ مدیر شرکت تامین کننده سنگ برج آزادی ـ به روی صحنه آمد و در سخنانی اظهار داشت: مرحوم استاد غفار داورپناه، بنیانگذار این کارخانه سنگ میدان آزادی را تامین کردند و کلیه سنگ هایی که در آنجا استفاده شده توسط این کارخانه تامین شده و نقش و سهم مهمی در تکمیل بخشهایی از این بنای منحصر به فرد و ماندگار داشتند.
ایشان سپس در مورد چرایی ساخت یادمان آزادی توضیح داد: در طول این سال هایی که ما درباره ی بنای آزادی مطالعه و مطالعه داشتیم که قسمتی از آنها را تحت عنوان کمپین «درباره آزادی» منتشر کردیم و آنرا با جدیت بیشتر حتما پیگیری می نماییم تصمیم گرفتیم که برای تقدیر و ادای دین به تمام آنهایی که این بنای باشکوه و موثر را برای ما به یادگار گذاشتند، نمادی سنگی را حجاری نماییم. به قول آقای مظاهریان، برج آزادی زیبارویی است که نمی توان از روی آن چشم برداشت.
میرزایی تصریح کرد: به همین دلیل قطعه سنگی را از زمین به امانت گرفتیم و دستان هنرمند عزیزمان آقای دستوریان طی چهار ماه آنرا به هیبت بنای آزادی در آورد. جالب که بدانید این قطعه سنگ در ابتدا ۲۵ تن وزن داشت و بعد از حجاری به حدود چهار و نیم تن رسید. در همان ابتدای کار حجاری به این فکر بودیم که این اثر سنگی و احیانا ماندگار را به جایی در خور و در شأن هدیه بدهیم. ایده های بسیار متفاوت و متنوعی عنوان شد که یکی از قوی ترین ایده ها اهدا به موزه آقاخان بود که به هر حال این موزه کارهای بسیار خوبی را در پشتیبانی از فرهنگ و هنر ایرانی داشتند.
وی اضافه کرد: در این بین دوست عزیزمان آقای شایگان که در خلوت دغدغه های اجتماعی و فرهنگی را با همدیگر مرور می نماییم پیشنهاد خیلی قابل تأملی به ما داد و آن هم این بود که یادمان آزادی را به جایی که محل پرورش و آموزش برخی از اساتید و قسمتی از خالقان این اثر ماندگار یعنی دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران بوده است، هدیه دهیم.
میرزایی ابراز کرد: در این سال هایی که من درباره ی بنای آزادی خواندم و شنیدم و گاهی با آن همنشین شدم و با او صحبت می کردم موضوعی دغدغه فکری من شده بود و خیلی به آن فکر کردم. در طول این سال ها به این نتیجه رسیدم وقتی با یک شخص یا موضوع و حتی یک بنای اثرگذار ارتباط طولانی مدت دارید این فرصت را به شما می دهد که از جنبه های دیگری به آن موضوع نگاه کنید. دغدغه فکری ام این بود که بدنبال شناخت روح حاکم بر تفکری بودم که توانسته بود این بنای منحصر به فرد را برای ما به یادگار بگذارد. بنایی که به قول آقای مهندس بهشتی تکرار ناپذیر است.
وی ادامه داد: به نظر من عوامل مختلف جامعه شناسی و جامعه شناختی بر روی این تفکر پایدار و ماندگار موثر بوده است، اما به نگاه من یکی از شاخصه های این تفکر، ارتباط و پیوند محکم بین دانش، تجربه، تفکر و تولید بود؛ یک پیوند محکم بین صنعت و دانشگاه. ارتباطی که در فضای پذیرش و برمبنای شنیدن بین طراح، محاسب، مجری، صنعتگران و استادکاران رخ داده بود.
میرزایی تصریح کرد: ما هم به رسم نیاکان این نماد سنگی را با افتخار به دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران هدیه می دهیم و امیدواریم که این هدیه سمبل ماندگاری باشد از ارتباط بین دانشگاه، صنعت و علم و تجربه.
وی اشاره کرد: نه فقط کارخانه ما بلکه خیلی از کارخانه های حوزه صنعت سنگ درهایشان به روی دانشگاه باز است و ما منتظر دیدار شما عزیزان و مخصوصاً دانشجویان در فضای صنعتی هستیم. برای تعامل و گفتگویی که منجر به خلق ایده جدید بشود و این سرآغازی خواهد بود برای نوشتن داستانی که بطور قطع طولانی مدت است.
میرزایی در آخر سخن اظهار داشت: از آقای مظاهریان نهایت سپاس و تشکر را دارم. در در طول این مسیری که با ایشان همنشین بودم با روی گشاده و حس پدرانه و استادانه ما را حمایت کردند. همین طور از آقای شایگان به خاطر این که در تمامی مراحل همراه و پشتیبان ما بودند و موجب شدند که آزادی به محل اصلی خودش یعنی دانشگاه برسد، ممنون هستم.
برج آزادی به تنهایی یک هویت منحصر به فرد دارد
بعد از آن کامبیز صدری ـ استاد مجسمه سازی ـ درباره ی خاصیت های برج آزادی توضیحاتی ارائه داد و اشاره کرد: برج آزادی در دروازه ورودی شهر در جای خیلی مناسبی قرار گرفته و این خودش یک شاهکار است. همین طور این بنا راوی بودنش در تاریخ از نظر این که چیزی میان گذشته و حال ما است، مخصوصاً که انقلاب را تجربه کرده و خیلی چیزهای دیگر را، به اهمیت این مجسمه بنا می افزاید.
وی اضافه کرد: در این بنا عواملی به کار رفته که همانطور که می دانید تکسچری است که به اصطلاح از مسجد شیخ لطف الله یا عالی قاپو الهام گرفته است. معماری کنگره های بالایی هم شاید به تاریخ قبل از اسلام برمی گردد و مسیرهای هندسی برش های سنگ ها که بصورت تصاعدی یا بصورت یک رواق کوچک و بزرگ شدند این ها همه حکایت از این دارد که این برج مثل یک کتاب برای ما حاوی حکایت است.
صدری بیان کرد: همین طور مسئله ای که در زمانی که این کار تولید شده وجود دارد مفهوم داشتن مسئله درون و بیرون است. اگر داخل بنا رفته باشید متوجه می شوید که هماهنگی خوبی بین بیرون و داخل وجود دارد و نورگیرهایی که موجب می شود، نور وارد ساختمان شود خیلی خوب است. همین طور این برج یک محلیت دارد و جایی برای جمع شدن مردم است.
این استاد مجسمه سازی در قیاس برج ایفل و آزادی توضیح داد: برج ایفل که در قرن نوزدهم تولید شده، برای یک سمپوزیوم معماری بوده و فقط برای شش ماه تولید شده و قرار بوده است جمع شود. اتفاقا این بنا با برج آزادی هماهنگی دارد. برای اینکه مهندس ایفل هم یک مهندس کارکشته جوان است که می خواهد فرانسه را مطرح کند. در ایران هم حسین امانت بازیگر زمان خودش است؛ یعنی درست در زمانی که ایران وارد عصر مدرنیته می شود به یک بازیگر احتیاج دارد و امانت به عنوان بازیگر این قضیه انتخاب می شود. یک نابغه ای که می تواند طرح ویژه ای را بدهد و اتفاقاً درک می شود و به او امکانات داده می شود که این کار را انجام بدهد.
وی ادامه داد: بسیاری از بناهای نظیر برج آزادی در دنیا مثل مجسمه آزادی در لس آنجلس وجود دارد اما نمی توانند هویت این برج را داشته باشند. برج آزادی یک تفاوت با سایر بناها در دنیا دارد آن هم این که اصلاً خودِ ظاهر این برج فرم مهر را دارد و مثل میدان سرخ درباره ی به جنگ نیست، یا فرض کنید یک حجم فولادی پرچ شده مثل ایفل نیست یا حتی یک جایی تجمعی برای کشته شدگان نیست. برج آزادی جایی است که آدم ها در هر شرایطی در آنجا حضور دارند.
صدری تصریح کرد: من خواهش می کنم روزهای جمعه به برج آزادی توجه کنید که چگونه مردم عام این کشور با کمترین خرج خودشان را به زیر برج می رسانند و با کمترین خرج در آنجا لذت می برند و احساس می کنند که بجای مهمی رفته اند؛ به مثابه گردشگر هایی که میلیاردها یورو تقدیم می کنند تا بروند زیر برج ایفل ولی اینجا مردم عام می توانند به آسانی بیایند و یک بنای باارزش را ببینند.
این استاد مجسمه سازی به فرم برج آزادی اشاره و اشاره کرد: این فرمی که در برج آزادی می بینیم در زمان خودش خیلی اهمیت دارد و سیالیت پیدا کرده؛ یعنی فرم اصلی، حجم اصلی خودش را بالا کشیده است. یک تفاوت عمده مجسمه سازی با معماری در این است که در معماری اول به ایستایی فکر می شود و بعد به زیبا بودن. در مجسمه سازی اول فرم ایجاد می شود و پس از یک نفر خواهش می نماییم بیاید فکر کند این فرم چگونه بایستد.
صدری ابراز کرد: برای همین است که مجسمه سیالیت دارد و جالب است که در آن زمان که بحث فضا تازه توسط آدم هایی مثل پفسنر، کالدر و گابو مطرح شده این سیالیت و نفس کشیدن فرم در برج آزادی مطرح می شود. همزمان با سایر بناها در دنیا برج آزادی با این فرم ایجاد می شود که بی نظیر است برای اینکه سایر بناها حداکثر تا ۱۰ الی ۱۵ متر ارتفاع داشتند و نفس می کشیدند اما در این کار با ارتفاع حدود ۵۰ متر شما از هر طرف برج آزادی را می بینید و چشم از آن عبور می کند.
وی بیان کرد: مجسمه با آسمان و میدان اطرافش درک می شود نه به تنهایی خودش. همین طور این سیالیت که یک حجم سنگین را می رود بالا و چهار تا پایه در چهار جهت این را گسترش می دهد، خیلی اهمیت دارد؛ به جهت اینکه پویایی مجسمه را بالا می برد. حتی تکسچری که زیر آن بدنه قرار گرفته خیلی به جا قرار گرفته است.
وی اظهار داشت: اگر برج آزادی می آمد در پیشانی میدان قرار می گرفت طبیعتاً تأکید بر یک چیز بود که خودش خودنمایی دارد اما در جایی قرار گرفته است که آنجا فرمِ خاموش است. یعنی حسین امانت آدم هوشیاری است که می داند چگونه خاموشی زیر گنبد را فعال کند.
صدری افزود: برج آزادی افتخار می کند به خاطر این که تاریخ را با خودش حمل می کند، روزگاری تصویرش روی اسکناس و پول ها بود و حالا یک گرافیست، نقاش و ده ها هنرمند میدان آزادی را در کارهایشان استفاده کردند. در حقیقت برج آزادی پیامرسان گذشته به حال است و هر فرمی این توانایی را ندارد.
این استاد مجسمه سازی اشاره کرد: یکی از کارهایی که گفتم هنرمندهای تجسمی می کنند این که می توانند از برج آزادی به عنوان یک راوی بهره گیرند. من خودم این فرم را بسیار دوست دارم و در یک دوره کاری ام به ژانری پرداختم که دو مجسمه از آن ساختم.
وی اظهار داشت: در معماری برج آزادی روابط را که می بینید این سوال پیش می آید که حسین امانت چگونه از مکعب به فرم فعلی میدان آزادی رسیده است؟
صدری بیان کرد: حسین امانت به درون و برون برج آزادی همزمان فکر کرده است، جالب این که آن زمان دفاتر معماری و طراحی کامپیوتر خیلی وجود نداشته اما خطوط برج با آنکه از چهار طرف مختلف شروع شدند با کمترین خطا در تاج به همدیگر می رسند، گنبد مسجد شیخ لطف الله به زیبایی در این نما تعبیه شده است و بصورت یک پلت فرم برای میدان آزادی است. همین طور نوری که از بالا وارد ساختمان می شود نزدیک به گنبد است و چقدر درباره ی این مساله فکر شده است.
این استاد مجسمه سازی اضافه کرد: یکی از چیزهای منحصر به فرد برج آزادی این که به هنرمند فرصت داده شده که وقتی روی پروژه کار می کند روی همه اجزایش کار کند. به لوسترهایی که داخل فضای داخلی برج وجود دارد اشاره می کنم که به هنرمندان برجسته همان زمان سفارش داده شده است. حتی دستگیره های شفاف برای درها طراحی کردند. البته در مورد برج آزادی حمایت و پشتیبانی وزیر فرهنگ وقت آن زمان و دستورات و انتظاراتش هم در ارائه کاری خوب بی تاثیر نبوده است. انتظار می رود الان هم آدم ها بتوانند در پُست هایی که قرار دارند چنان با امنیت باشند که بتوانند این امنیت را به تفکر آدم های خلاقی که می توانند برای مملکت جواهر طراحی نمایند، انتقال دهند.
برج آزادی بدون نقشه های معماری کامپیوتری طراحی شده است
در بخش دیگری از این مراسم پیروز حناچی ـ معمار و شهردار سابق تهران ـ با اشاره به این که باید از زحمات آنهایی که برج آزادی را آفریدند تا به قسمتی از تاریخ تهران تبدیل گشته است، قدردانی نماییم، اظهار داشت: سال ها پیش با دانشجویان برای بازدید مسجد نصیرالملک شیراز به استان فارس سفر کردیم. از درب ورودی کوچکی که وارد شدیم روی کاشی روبه رو، شعری از سعدی نقش بسته بود که
غرض نقشی است که از ما بازماند که هستی را نمی بینم بقایی
مگر صاحبدلی روزی به رحمت کند در حق درویشان دعایی
من خاطرم هست که شاید حدود پنج سالم بود که میدان آزادی را می ساختند. این بنا به نسبت ساختمان هایی که آن زمان در تهران ساخته می شد بنای عظیمی به شمار می رفت. بعدها که در دانشکده مجبور شدیم برای یکی از موضوعات ماکت فرودگاه مهرآباد را بسازیم لند مارک این ماکت میدان آزادی بود، حتما باید میدان آزادی را می ساختیم و آن زمان بود که به پیچیدگی فرم این بنا پی بردم. وقتی شما بخواهید فرم برج آزادی و جزئیاتش را در دل یک ماکت در بیاورید تازه متوجه می شوید که معمار میدان آزادی چگونه این بنا را با زیبایی تمام طراحی نموده است.
وی اضافه کرد: بطور معمول مسابقات معماری که پروسه مسابقه را درست طی کرده باشند یعنی صورت مسئله درست و کارفرما حرفه ای بوده باشد و هیأت داوران هم درک درستی از آثار و متناسب با موضوع اثر داشته اند، نتیجه خوبی حاصل شده است و ما بارها این را تجربه کرده ایم. در کشورمان پس از انقلاب اسلامی هم بطورمثال پل طبیعت نتیجه یکی از این تجربیات است اما نکته مهم این است که برج آزادی در زمانی تولید شده که ما نقشه های کامپیوتری نداشتیم. این قطعات سنگ تراورتن سفید هیچ کدامش شبیه هم نیست و کوفراژ بتن این بنا در زمان خودش یک نوآوری تلقی می شده است و به هر صورت ساخت این برج کار راحتی نبوده است.
حناچی اشاره کرد: باید از تمام آنهایی که برج آزادی را طراحی کردند و فراتر از این، آنرا به ظرافت و زیبایی اجرا کردند و اثر ماندگاری به تاریخ معاصر شهر تهران اضافه کردند، تشکر و قدردانی نماییم. اساسا یادشان در سپهر این کشور جاودانه خواهد شد و به سهم خودم از تمامی آنها تشکر می کنم.
دانشکده معماری به مثابه یک گوهر است، قدر بدانید
سپس پیام تصویری حسین امانت ـ طراح برج آزادی ـ به مراسم یادمان آزادی پخش گردید.
وی در این پیام اشاره کرد: بنده خیلی سالیان قبل در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران تحصیل کردم و واقعاً فکر می کنم که این دانشکده بود که فضا را برای نسل ما عوض کرد؛ یعنی ما از محیط اطراف مان یک مدلول دیگری می گرفتیم و آن چه که می دیدیم برای ما یک مدلول هنری پیدا می کرد.
امانت خطاب به دانشجویان دانشکده هنرهای زیبا اظهار داشت: الان در جایی که هستید مثل این که در کنار یک گنجینه بزرگ قرار گرفتید. من از هفته اول یا دومی که به دانشکده معماری آمدم می دیدم که دانشجویان برای کروکی به بیرون از دانشگاه می روند و من هم با آنها می رفتم و این مساله ادامه پیدا کرد. یک استادی هم داشتیم که عاشق این بود که برود بیرون و از در و دیوار عکس بکشد و من هم اغلب وقت هایی که می توانستم همراه ایشان می رفتم و پنج بامداد از دفترش راه می افتادیم و ظهر روز جمعه برمی گشتیم.
طراح برج آزادی تصریح کرد: علت این که این خاطره را عرض می کنم این که در خارج از کشور که هستم فکر می کنم واقعا هر آجری از ساختمان هایی که در ایران است ارزش دیدن، کشیدن و مطالعه و حتی اندازه گیری را دارد و با کاری که بر روی این آثار می کنید اثر آن کار در عمق و قلب آدم می ماند. از بازار تهران و معماری آن ساده عبور نکنید، خصوصاً تیمچه حاج الدوله و قیصریه را حتما ببینید، واقعاً یک معماری عجیبی دارد و هرکدام از آنها دیدنی و قابل مطالعه است، در حقیقت هرکدام از اینها یک کتاب بزرگ است و سفارش می کنم تا وقت دارید و تهران و ایران هستید فراموش نکنید که مهم ترین کاری که برای رشته معماری می توانید کنید همین است که بروید و آثار قدیم ایران را ببینید.
وی ادامه داد: در استان یزد میدان امیر چخماق و امامزاده سیدجعفر یزد را حتما ببینید واقعا یک شاهکار معماری است؛ البته ایران پر از معماری های جذاب است و از باغ فین تا مسجد فیضیه و سایر معماری ها را واکاوی کنید، من در ایران نیستم اما یکسری کتاب دارم که می توانید نکات من در مورد معماری ایران را در آن ببینید، من خودم هرچند وقت یک دفعه این کتاب ها را ورق می زنم و انگار که در ایران هستم و دارم به بناهای تاریخی سر می زنم.
امانت از بابت قرار دادن یادمان آزادی در دانشگاه تهران تشکر و تقدیر کرد و اظهار داشت: ممنون از آنهایی که این اثر هنری را خلق کردند و انگار یک تکه از قلب من را هم همراه با این یادمان در دانشگاه گذاشتید و این مجسمه انگار یک محبت کوچکی از من به دانشگاه تهران خصوصاً دانشکده معماری است.
این استاد معماری در مورد معماری برج آزادی هم توضیحاتی ارائه کرد و اضافه کرد: مهندس بنای آزادی محمدپور فتحی و مهندسان ناظر آقایان کمره ای و حقیقی بودند که به خاطر قلب پاک این افراد و کارگرانی که در ساخت این برج کار کردند یک روح خاصی به برج آزادی داده شد، شرکت سازه هم شرکت عروس بود که یکی از بزرگترین شرکت های سازه دنیاست که من به دلیل آشنایی با اپرای سیدنی که ساز آنرا هم همین شرکت زده بود از آنها درخواست کردم تا سازه برج آزادی را هم بزنند.
وی ابراز کرد: یادمان آزادی به صورتی احترام بنده و محبت قلبی من و همه بچه های هم دانشگاهی من در آن زمان را نمایندگی می کند. البته من مختصات این یادمان را بررسی نکردم ولی این گونه که در عکس می بینم به نظر درست است، نکته جالب این که مختصات این سازه را نمی دانم از کجا آوردند برای اینکه به دست آوردن مختصاتش دشوار است.
در آخر این مراسم با حضور پیروز حناچی، ساعد سمیعی و حامد مظاهریان از «یادمان آزادی» رونمایی گردید.
بر طبق این گزارش، مدیریت هنری این رویداد با امیرحسین سیاح بود که پیشینه مدیریت هنری در جشنواره بین المللی فیلم فجر را در کارنامه خود دارد و طراحی و گرافیک این رویداد به عهده حمیدرضا بیدقی بود.
منبع: سنج نیوز
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب