عدم مطالعه جنسیتی حوزه سیاسی را غافلگیر کرده است
پیش بینی نمود همجنسگرایی همراه با اوج گیری جهانی آن در ایران نیز رواج گسترده یابد و این خود تهدیدی سیاسیمی توانست برای نظام ارزشی کشور باشد. یک اتفاق بسیار مهمی رخ داد؛ زنان به میدان آمده اند، و تلاش می کنند زن شریک جنسی مرد باشد، دولت بجای اینکه به کمک آنان بیاید، با طرح حجاب الزامی این حرکت منحرف می شود.
فروزان آصف نخعی: ابراهیم فیاض پژوهشگر و عضو هیات علمی دانشگاه تهران، سال ها روی مسایل مربوط به فرهنگ ایرانیان و نتایج مختلف همچون سیاسی آن تحقیق کرده است. او معتقد می باشد بحث حجاب الزامی و مواضع مقابل آن مربوط به رسیدن ایران به دوره بلوغ خود است و بجای هراس از آن باید با مشارکت خود زنان، به آن سامان داد. او معتقد می باشد خودآگاهی جنسی (فردی) و جنسیتی (اجتماعی) زنان، یکی از رویکرد های مهم ایران در حیات تمدنی جدید خود در زمینه مباحث کلان کشور است، که به سبب عدم پژوهش در این عرصه، منتهی به صورتی جنسیت هراسی و برخوردهای انتظامی شده است. او خودآگاهی زنان را عامل اساسی پس رفت تهاجم فرهنگی در بخش های رواج فرهنگی همجنسگرایی، دو جنس گرایی و همه جنس گرایی می داند. این گفت و گو از نظرتان می گذرد:
در باره مباحث حجاب الزامی و مخالفت با آن در جامعه نظرتان چیست؟
جامعه ایران از مرحله کودکی به بلوغ خودش نزدیک می شود. در چنین جامعه ای افسردگی و پرخاشگری طبیعی است. این مساله راهکار فیزیکی و انتظامی ندارد. بسیاری از افراد مستقر در وضعیت بلوغ نمی دانند تحت تاثیر چه مسایلی هستند. یک سیستم سیاسی باهوش در مقابل چنین افرادی تحمل بالایی دارد.
در واقع معتقدید، این تحول، سکانداران سیاست را غافلگیر کرده است؟
چون در رابطه با آن کار جدی نکرده اند غافلگیر شده اند بدین جهت تحول مذکور نابهنگام تلقی می شود. اما من از چند سال پیش هشدار داده بودم. برای اینکه جامعه ایران به شدت جامعه ای پویا و تحصیل کرده است.
چه شاخص هایی برای این تحول مطرح می دانید؟
در جامعه سنتی، جامعه به علما و عوام تقسیم می شود، الان این تقسیم بندی با تحصیل همگان، و حضور افراد در رسانه های اجتماعی که آنان را خودآگاه و آگاه کرده، به هم خورده و برخی آقایان هم به شدت نگران شده اند.
این تبیین نظری، چه مستنداتی دارد؟
در زوایای کلان اجتماعی، جامعه ایران با وجود معدودی از جمعیت گرفتار فقر مطلق از مرحله گرسنگی عبور کرده و به غریزه جنسی نیز اهمیت می دهد و این مساله نکته بنیادی است. وقتی که می گوییم از مرحله گرسنگی عبور کرده به مفهوم این نیست که مشکل اقتصادی و بحران های ناشی از آنرا ندارد. بلکه رویکردش نسبت به موضوع دیگر به تنهایی گرسنگی نبوده و رویکرد جنسیتی دارد رویکرد غالب می شود. از این منظر طبقه متوسط ما حتی اگر گرفتار مشکلات اقتصادی جدی باشد ولی از نظر فرهنگی به شدت گسترش یافته تا جایی که وضعیت جغرافیایی این قشر گرفتار تغییر شده و تحلیل شهر و روستا شاید تحت تاثیر ابزارهای ارتباطی پیشرفته موبایل و ماهواره و گسترش تحصیل گرفتار تحول شده است. از این منظر قشر متوسط نیز تحت تاثیر این رویکرد و مولد آنست.
شاید برای برخی این شبهه پیش بیاید که منظور شما بی اخلاق تر شدن جامعه است، این برداشت را دقیق می دانید؟
اتفاقا توضیح خواهم داد که اخلاقی تر هم شده است. برای اینکه عبور از غریزه گرسنگی به غریزه جنسی، به شدت جامعه را خلاق می کند. این خلاقیت هم اولین بار در امر جنسی رخ می دهد. در دوره گرسنگی جبرها شدیدترند و آدمیان مانند کودک، تنها به خوردن و خوابیدن می اندیشند. اما وقتی جامعه به مرحله بلوغ می رسد وارد مرحله انقلاب روحی و جسمی می شود. در این مرحله آگاهی جنسی اوج گرفته و مطالبه جنسی هم پشت سر آن ایجاد می شود. نکته دیگر آنست که غریزه گرسنگی مردانه است. اما غریزه جنسی زنانه است. در دوره غریزه گرسنگی این مردان بودند که حاکم بودند اما در این دوره، زنان قدرت خلاقه هستند. بنا بر این شاهدیم که مطالبات ناشی از غریزه جنسی به سبب خودآگاهی جنسیتی بالا رفته است. مسایل جنسی به بعد غریزی و مسایل جنسیتی به بعد اجتماعی و فرهنگی برمی گردد.
بیشتر بخوانید: آیت الله دوستی زنجانی: مردم با دستور حکومتی و قانونی حجاب مخالفت می کنند / برخورد با هنجارشکنی ها باید طوری باشد که نتیجه معکوس ندهد پس لرزه های کلیپ مورد استناد منتقدان دوقطبی سازی جامعه / خبرگزاری اصولگرا: «زن فحاش در اتوبوس» بازداشت شد
هم اکنون کدامیک از بعد جنسیتی و یا جنسی بیشتر ظهور و بروز دارد؟
هر دو. غریزه جنسی فعال گردیده است. ضمن اینکه اساسا خانم ها در بعد اجتماعی هم فعال شده اند که این امر به سبب واکنش انتظامی امنیتی نسبت به آن ابعاد سیاسی گسترده یافته است. لازم می دانم یادآوری کنم که هر موضوعی همچون اجتماعی که تبدیل به مساله اجتماعی شود قابلیت سیاسی شدن دارد ولی شیوه و چگونگی حل مسایل ناشی از آن بسیار اهمیت دارد. برای مثال آمارها حاکیست که خانم های خیلی از سن ازدواجشان گذشته است، بطور طبیعی با نوعی جنبش جنسی هم برای تامین این دست از خواسته های زنان مواجه ایم. نباید فراموش نماییم که باتوجه به بحران های ناشی از تصمیم سازی های سیاستی برمبنای آمارها، مردان و زنان زیادی گرفتار تجرد قطعی شده اند. این نیز غیر از آمار زنان مطلقه و مردان مطلقه است.
پس باید تحلیل شما مبتنی بر رواج انحطاط اخلاقی باشد که خود از نظر حامیان حجاب الزامی می تواند نتایج سیاسی هم دنبال داشته باشد؟ ولی شما آنرا نفی کردید؟
بر اساس این شرایط من پیش بینی کردم که همجنسگرایی همراه با اوج گیری جهانی آن در ایران نیز افزایش یابد و این، خود، می توانست تهدیدی سیاسی برای نظام ارزشی ما باشد.
پیش بینی شما درست بود؟
خیر. برای اینکه یک اتفاق بسیار مهمی رخ داد که من روی آن محاسبه نکرده بودم. برای اینکه در ایران زنان به میدان آمده اند، و تلاش می کنند با مطالبات خودشان روند مذکور را تغییر دهند. به عبارت دیگر، آنان با این اقدام خود تلاش می کنند زن شریک جنسی مرد باشد، و دراین زمینه تلاش گسترده فرهنگی به عمل می آورند. دولت بجای اینکه به کمک آنان بیاید، با طرح حجاب الزامی این حرکت منحرف می شود.
آیا این وضعیت دارای سازوکارهای خودش هست که بتواند به زنان در این زمینه کمک کند؟
متاسفانه، خصوصاً در شهرهای بزرگ، که زنان گرفتار هراس ناشی از احساس تنهایی شده اند، هیچ شبکه ای وجود ندارد که مردان وزنان مجرد قطعی، و مردان و زنان مطلقه را به هم برساند.
یعنی سیستم سیاسی با رویکرد انتخابی خودش مقابل خودش حرکت می کند؟
بله. خانواده عفاف و عفاف حجاب را به وجود می آورد. اما سیاست های کلان کشور و همین طور «سیاست بدن»، شامل حجاب الزامی و مخالفت مقابل آن فروپاشی خانواده بطور خود به خودی و عفاف و سپس حجاب را به دنبال دارد. در این شرایط، انتخاب هر سازوکار دیگری توسط دولت با شکست همراه می شود، هرچند، تقابل میان حجاب الزامی و بی حجابی خود نوعی نبرد حاشیه ای است برای اینکه محل تحریر نزاع، اساسا، اینجا نیست.
پیشنهاد شما برای حل دوقطبی حجاب الزامی و غیر الزامی چیست؟
اگر به سرعت به سمت آموزش های جنسی و جنسیتی نرویم با مشکلات جنسی بمراتب بیش از وضعیت فعلی با مشکلات عدیده مواجه خواهیم شد. ما از فرهنگ قدرتمندی از «مفهوم وفاداری» در خانواده در وضعیت فعلی برخورداریم. این می تواند عامل آموزش های اجتماعی در امتداد تقویت خانواده باشد و این حرکت را می توانیم بوسیله سازمان های مردم نهاد و نظارت دولت بر عملکرد آنها پیگیری نماییم. دخالت های دولتی کار را خراب می کند. ببینید در اروپا و آمریکا اگر بردگان جنسی به مکان های عمومی بیایند، مردم به شدت گرفتار مشکل شده تظاهرات می کنند. یک دفعه چند نفر خانم بدکاره، در شهر استراسبورگ فرانسه به کنار خیابان آمدند، تا یک هفته ان جی او ها و دیگر نهادهای اجتماعی مردم را بسیج کرده و مقابل آنان تظاهرات می کردند. این یک درس بسیار مهم دارد. در فسادهای این چنینی هم سیستم های سیاسی و انتظامی ابتدا مستقیما وارد عمل نمی شوند بلکه از وجدان اجتماعی در مقابل آن پدیده های نابهنجار سود می جویند. این در حالیست که حتی این باور وجود دارد که نیروی انتظامی و پلیس باید با فحشای علنی و افساد برخورد کند. اما با «فساد» باید برخورد فرهنگی شود. بدین جهت اگر زنانی بدلباس در آمریکا و اروپا در خیابان ها حرکت کنند، توسط پلیس دستگیر می شوند.
آیا برداشت من درست است که می خواهید بفرمایید خود مقوله جنسیت و مسایل جنسی به امر سیاسی تبدیل گشته است؟
بله. ولی من این وضعیت زنان و خودآگاهی جنسی آنان را در امتداد حفظ کیان خانواده می بینم. چون حرکتشان مقابل همجنسگرایی، دو جنس گرایی و همه جنس گرایی است. اگر از این وضعیت درک درستی برسیم در خواهیم یافت که باید ریشه نابسامانی های فعلی که اقتصادی می باشد، حل نماییم. یعنی حرکت زنان دارای این استعداد است در صورت ایجاد شرایط اقتصادی مناسب و مسکن ارزان، خانواده در خانه تولید شود. همه شرایط اقتصادی ایران پس از جنگ تا به امروز مبتنی بر تورم و گران سازی است، که خودش منتهی به گرانی وحشتناک مسکن شده است. با این شرایط خانواده متلاشی می شود. آیا بدون خانه ایجاد خانواده و ایجاد زادو ولد امکانپذیر است؟
یعنی حرکت زنان که مقابل دوجنس گرایی، همجنس گرایی، و همه جنس گرایی است، و به نظام زن و شوهری مدد می رساند با آموزش گسترده حکمت جنسی باید به کمک آن برویم؟
بله. از یک سو باید با اهمیت ترین مشکل یعنی خانه سازی نماییم. در فرانسه شهرداری به خانه سازی می پردازد. شهرداری ها در ایران و تهران دراین زمینه بسیار ضعیف هستند. دولت هم در 8 سال قبل به خانه سازی اقدام نکرده است. در کنار شهرداری دولت هم باید خانه سازی می کرد. 20 سال پیش من الگوی خانه های 20 متری را مطرح کردم ولی کسی توجهی نکرد. مانند خانه های متاهلی دانشگاه تهران که حدود 25 متر است. و زوجی که دانشجوی دکترا هستند دارند با یکدیگر زندگی می کنند.
ولی مسکن راهکار طولانی مدت است راهکار کوتاه مدت شما چیست؟
باید به شدت آموزش جنسی را در جامعه رواج بدهیم. این مساله راهکار انتظامی ندارد.
دانشگاه ها و رسانه ها دراین زمینه چه نقشی را باید برعهده بگیرند؟
باید باتوجه به تغییر عمیق پیش رو، به بازاندیشی بسیار عمیقی در این زمینه بپردازیم. من در این عرصه تدریس می کنم. در کتابفروشی های جلوی دانشگاه تهران در زمینه فلسفه جنسی کتاب قابل توجهی مشاهده نمی گردد. با اهمیت تر از آن در دانشگاه تهران طیف روشنفکر به من اجازه ندادند درس مردم شناسی جنسی را آموزش بدهم. البته باورش دشوار است. چند سال پیش که در این زمینه صحبت کردم به دادگاه رسانه فراخوانده شدم و دانشگاه هم احضارم کردند. من را محاکمه کردند که چرا بحث های فکری و حکمت جنسی تدریس می کنی؟ چرا الان گرفتار نگرانی شده ایم؟ برای اینکه ما در همه عرصه ها گرفتار ترس جنسی هستیم.
یعنی مسایل را به دانشگاه ندادیم؟
خود دانشگاه هم ممانعت می کرد. چرا خود دانشگاه تهران به مدت 15 سال اجازه نداد دراین زمینه تدریس کنم؟ بدین جهت علاوه بر یک جنبش جنسی، دارای یک ترس جنسی هم هستیم. این ترس جنسی هم از جهل جنسی به وجود آمده است.
می خواهید بفرمایید راهبردهای غلط حوزه سیاسی، در زمینه علمی هم وارد شده است؟
بله. جنسیت و جنسی هراسی یک مقوله گسترده است. برای مثال در زمینه پزشکی درسی پیش از انقلاب وجود داشته و دانشگاه تهران کتابش را منتشر نموده است. آن کتاب که در حوزه جنسی بوده، جزو کتب ممنوعه است. از آن بالاتر اگر در هواپیما زن حاملگی دردش بگیرد، پزشک ما نمی تواند این خانم را وضع حمل کند.
چرا ؟
چون آموزش چنین مواردی را ندیده است. در شورای فرهنگ عمومی کشور دکتر سیاری با معاونش آمد، به ایشان همین موضوع را گفتیم چون آموزش 2 واحدی دراین زمینه را برای آموزش به زن و مرد حذف کردند. همین طور رسما خانمی که مسئولیت طرح مسایل زنان در زمینه آموزش جنسی و بهداشت جنسی را داشت در شورای فرهنگ عمومی کشور دخالت کرد و وسایل کمک پزشکی آموزشی دارای بروشور در داروخانه ها در رابطه با زنان را جمع کرد.
216
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب