مطهرنیا: سخنرانی ظریف در مونیخ جایگاه ویژهای دارد، ورشو و مونیخ آغازگر دوره جدیدی است
سنج نیوز: مهدی مطهرنیا، تحلیلگر مسائل بین الملل با كوبنده خواندن سخنرانی ظریف در نشست مونیخ، تصریح كرد كه این سخنرانی در اعلام مواضع رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژهای پیدا كرده است.
مهدی مطهرنیا در گفت و گو با ایسنا- منطقه خراسان درباب كنفرانس امنیتی مونیخ اظهار نمود: كنفرانس امنیتی مونیخ با دو دریچه نگرش نگریسته می شود؛ یك دریچه نگرشی معطوف به صحبت های طوفانی ظریف در روز پایانی اجلاس مونیخ است و با دیدگاه های متفاوتی مورد بررسی و تعمق قرار می گیرد. پیروزی سخنرانی ظریف با جملاتی چون برتری منطقه، گفت و گو بر یك جانبه گرایی یا هژمونی ایالات متحده آمریكا مطرح می شود.
وی اضافه كرد: از جانب دیگر دیدگاه هایی بر موفقیت ایالات متحده آمریكا در قالب كنفرانس امنینی مونیخ سخن می گویند. بطور مثال روزنامه بیلد آلمان در گزارشی پیرامون نشست اخیر كنفرانس امنیتی مونیخ در 17 فوریه سال جاری بر این باور است كه سخنرانی ظریف چنان یك جانبه و تحریك آمیز بود كه انگار جمهوری اسلامی تنها قربانی قدرت های خارجی است. هر دو دیدگاه نمی تواند از منظر تحلیل به واسطه افراط موجود در آن مورد پذیرش باشد.
این استاد دانشگاه بیان كرد: رسانه های ایران درباب پیروزی منطقه و یك جابنه گرایی صحبت می كنند و رسانه های كشورهای اروپایی از طرف دیگر در رویكرد تندروانه خود سخنرانی ظریف را یك جانبه و تحریك آمیز می خوانند. آنچه باید بدان توجه كرد، نتایج و نتایج ناشی از كنفرانس امنیتی مونیخ است كه بلافاصله پس از كنفرانس سیاسی ورشو شكل گرفت و ورشو پس از نقل و انتقالات بسیار مهم نیروهای سیاسی امنیتی آمریكا در منطقه و حركت های اسرائیل محتوا پذیرفت.
سخنرانی ظریف یك سخنرانی كوبنده بود
مطهرنیا با اشاره به اینكه سخنرانی ظریف یك سخنرانی كوبنده بود، عنوان كرد: این سخنرانی در اعلام مواضع رسمی نظام جمهوری اسلامی ایران جایگاه ویژهای پیدا می كند كه این جایگاه ویژه می تواند مورد توجه عناصر نومحافظه كار و محافظه كار در ساختار قدرت در ایران قرار گرفته و به گونه ای لبه های تیز حركت نئوكان ها و كانسرواتیوهای ایران را نسبت به دولت روحانی در وضعیت كنونی در عرصه سیاست داخلی، كُند سازد.
این تحلیلگر مسائل بین الملل افزود: از جانب دیگر باید بپذیریم كه ایالت متحده آمریكا و اروپا باز نسبت به زمان برجام و خروج آمریكا از آن با عنایت به چالش های موجود میان اروپا و آمریكا از منظر موضع گیری در باب پرونده های گوناگونی غیر از برجام به هم نزدیك تر شده اند.
وی اشاره كرد: بااینكه اروپایی ها به ظاهر فعالانه در ورشو حضور ندشتند و این حضور فعال خودرا مشروط به پذیرش برجام كردند اما در اعلام مواضع خود در ارتباط با پرونده موشكی و حقوق بشر در ایران و "دخالت های ایران در منطقه" با ادعای ایالت متحده آمریكا و اتحادیه اروپا، موضع وحدت و اتحاد را پیش گرفتند.
این استاد دانشگاه افزود: آنها به روشنی اعلام می كنند كه تنها نقطه اختلاف ما با آمریكایی ها اختلاف تاكتیكی است و ما در این پرونده ها كاملا با ایالت متحده آمریكا همراه هستیم اما در زمینه برجام با عنایت به آنچه برجام به صورتی میراث دیپلماتیك اتحادیه اروپا و مهم ترین میراث آن در دوره كنونی شمرده می شود، خواستار عدم خروج از برجام و ادامه فعالیت با ایران در غالب برجام هستند اما ادامه همین فعالیت را باز در برجام همانگونه كه ظریف به آن اشاره دارد به گونه ای انجام می دهند كه ایجاد اینستكس باز كمتر از تعهدات اروپا در برجام تلقی می شود.
تفاوت و تمایز برجام در نگاه اروپا و آمریكا، تفسیر محدود اروپاست
مطهرنیا با اشاره به اینكه تنها تفاوت و تمایز برجام در قالب نگاه اروپا با آمریكا تفسیر بسیار محدود و مضیق اروپاییان است، اشاره كرد: آمریكایی ها همان تفسیر مضیق و محدود در دوره نخست ماه های ریاست جمهوری ترامپ را باز قبول نداشته و در واقع به سمت و سوی خروج از برجام حركت كردند. تمایز این است كه اروپایی ها مانند ترامپ از برجام خارج نشدند اما تفسیری كه از برجام دارند با شروطی همراه می باشد كه ایران را در وضعیت پذیرش شروط اروپایی ها در غالب هدف گذاری های ایالت متحده آمریكا قرار خواهد داد.
این تحلیلگر مسائل بین الملل اظهار داشت: باید بپذیریم كه در كنفرانس ورشو، 64 كشور همچون كشورهای بزرگ عربی در كنار اسرائیل و به جای رو در رویی با آن، در یك اتحاد عملیاتی با اسرائیل بر ضد ایران بسیج می شوند و سازمان های گوناگون بین المللی باز در آن حضور دارند. سپس در كنفرانس امنیتی مونیخ، پنس، معاون اول رئیس جمهور امریكا، باز همانند ظریف در یك سخنرانی كاملا طوفانی تلاش می كند تا حكومت موجود در ایران را با حكومت نازی ها در آلمان یكسان بشمارد و این همان چیزی است كه ظریف در سخنرانی خود به آن اشاره و اعلام نمود كه این "اتهام جاهلانه پنس بسیار مضحك و خطرناك می باشد."
وی افزود: مضحك بودن این صحبت ها در عالم سیاست چندان مورد توجه نیست برای اینكه در عالم سیاست به واسطه وضعیت و بافت موقعیتی جهان سیاست، حرف های مضحك از طرف خیلی از سیاستمداران در جناح های گوناگون فكری و جبهه های مختلف بیان می شود. این مضحك سخن گفتن تنها محدود به پنس نیست اما آنچه ظریف بعنوان خطرناك بودن این سخنان پنس بیان می كند تا حدود زیادی یك واقعیت بوده و ایران و دستگاه های سیاسی، امنیتی و نظامی آن نمی تواند به راحتی از كنار آن بگذرد.
این استاد دانشگاه بیان كرد: نشست ورشو و سپس كنفرانس امنیتی مونیخ آغاز یك دوره جدی برای برخورد با تهران از طرف ایالت متحده آمریكا و ایجاد اجماع جهانی مقابل ایران در سطح بین المللی و محاصره منطقه ای تهران تلقی می شود. آمریكایی ها قصد دارند دكترین محدودسازی همكاری بین المللی با ایران و محاصره منطقه ای تهران را كامل كرده و سپس ایران را از حالت چالش منطقه ای و بین المللی به حالت دشمن نظم منطقه ای و نظام بین الملل تغییر وضعیت داده و در قالب نظریه جنگ نامتعادل آماده یك نوع برخورد جدی تر از عملیات رسانه ای و جنگ روانی با ایران شوند.
مطهرنیا با اشاره به اینكه رسانه های ایرانی شكاف به وجود آمده میان آمریكا و اروپا را دنبال می كنند، عنوان كرد: این یك شكاف نیست بلكه یك تاخر یا لگ (LAG) است. این تاخر و لگ در كمیسیون های مخفی كه الان در كنفرانس امنیتی مونیخ باز جریان دارد، دنبال می شود و امكان دارد خروجی های این كمیسیون ها این لگ را نه تنها ترمیم كند بلكه به وحدت عمل بیشتری در آینده میان اروپا و آمریكا در ارتباط با مسائل بین المللی خصوصاً ایران منجر شود.
این تحلیلگر مسائل بین الملل افزود: ما نمی توانیم در وضعیت كنونی واقعیت ها را نادیده گرفته و تنها با برداشت های آرزومندانه خود درباب نشست های گوناگون سیاسی، امنیتی و اقتصادی در جهان سخن بگوییم. اینكه بیان می شود میان اروپا و آمریكا شكاف وجود دارد، نگاه آرزومندانه در تهران و در میان تحلیلگرانی است كه در قالب های آرزومندانه یا معیارهای حكومتی سخن می گویند. آنچه من مشاهده می كنم یك تاخر یا لگی است كه می تواند به شكاف منجر شود اما در عین حال استعدادها و توانمندی هایی برای رفع این لگ یا تاخر وجود دارد و در صورت رفع آن، می تواند اتحاد میان اروپا و آمریكا بیشتر شود.
بازگشت آمریكا به برجام
وی درباب احتمال بازگشت آمریكا در سال 2020 در صورت قوی تر شدن دموكرات ها به برجام اشاره كرد: اگرهای بسیاری در ارتباط با سال 2020 وجود دارد. این اگرها در ارتباط با ایران باز زیاد است اگر ایران بتواند یك انتخابات بسیار عالی در سال 98 در مجلس برگزار كند یا اگر ایران بتواند اقتصاد خودرا به 1400 برساند. با اگرها می توان آینده را پیش بینی نمود و برمبنای آن سناریوهای مختلف نوشت اما تصمیم گیری ها باید اصولی و بر اساس سناریوهای بدیل باشد.
این استاد دانشگاه اشاره كرد: آنچه الان در آمریكا مشاهده می شود، این است كه ترامپ بالاترین میزان محبوبیت را در بین ملت آمریكا نسبت به روسای جمهور دیگر كه در آغاز ریاست جمهوری خود از محبوبیت بسیار بالایی برخوردار بودند، داراست. او یك استثنا بر قاعده كلی در ایالت متحده آمریكاست برای اینكه حالا محبوبیتش بیشتر از زمانی است كه به كاخ سفید راه یافته بود.
مطهرنیا اضافه كرد: از جانب دیگر او توانسته با وجود تمام اتهامات موجود توسط دموكرات ها قدرتمندانه عمل كند. در ارتباط با دیوار مكزیك باز بااینكه یك عقب نشینی تاكتیكی داشت اما بالاخره توانست یك سوم بودجه ای را كه قصد داشت برای دیوار از كنگره بگیرد و دیواری كه اساسا دموكرات ها ایجاد آنرا اشتباه محض می دانستند، بعنوان یك اصل اساسی امنیتی به كنگره تحمیل كند. الان وضعیت ترامپ بهتر از زمانی است كه بر سر كار آمده بود.
این تحلیلگر مسائل بین الملل اظهار داشت: این امید كه دموكرات ها در سال 2020 بتوانند خوب عمل كنند، می تواند به سناریوی دیگری باز تبدیل گردد كه امكان وقوع بیشتری دارد و آن امكان از دست دادن بعضی از كرسی های كنگره در انتخابات میان دوره ای دموكرات ها در آینده باشد. از جانب دیگر اگر جمهوری خواهان و ژنرال های جمهوری خواه احساس كنند كه شكست ترامپ، شكست حزب جمهوری خواه تلقی خواهد شد، با پشتوانه بیشتری همراه ترامپ خواهند بود.
وی افزود: باید بپذیریم كه دموكرات ها و جمهوری خواهان در یك پرونده اختلاف سلیقه در تكنیك ها و تاكتیك ها با ترامپ دارند و آن پرونده مربوط به تهران است؛ بدین سبب اگر دموكرات ها باز روی كار بیایند، باز این فشارها ادامه پیدا خواهدنمود و تنها ادبیات اعمال این فشارها تغییر خواهد یافت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب