مجلس برای رئیسی فرش قرمز پهن می کند یا برایش خط و نشان می کشد؟
به گزارش سنج نیوز شرق نوشت: دعوت رئیسی از منتقدان در آستانه تشکیل دولت، نوید پویایی در سیاست داخلی را می داد اما در شیوه برخوردهای اخیر با اعتراضات خوزستان و دیگر اعتراضات، این ماجرا سمت و سوی دیگری پیدا کرد.
در این بین مجلس یازدهم هم با تصویب طرح محدودسازی اینترنت از فصل دیگری اطلاع داد تا به مردم بفهماند مهم رأی کثیر آنان نیست، با رأی حداقلی مردم هم میتوان برای بسیاری تصمیم گرفت.
تصمیم مجلس در خلأ میان دو دولت بسیار پرمعناست. دولت روحانی که دیگر دولت به حساب نمی آید و کارش تمام شده است و دولت رئیسی هم اگر موافق این طرح باشد یا نباشد باز در مقابل عمل انجام شده قرار گرفته است.
عملکرد مجلس قبل از آنکه فرش قرمزی برای دولت رئیسی باشد، خط و نشان کشیدن برای دولت سیزدهم از راه «موازنه مثبت» است؛ یعنی تحمیل اراده به دیگری در حین موافقت در یک مبحث.
شاید این گونه به نظر برسد که تصویب طرح محدودسازی اینترنت در ایام پایانی دولت روحانی صورت گرفته است تا این کار به پای دولت روحانی نوشته شود. البته بعید است مجلسی که این گونه طرح را مایه مباهات خود می داند دلش بخواهد در افتخار این گونه تصمیمات کسی را سهیم کند. ازاین رو آنچه خواسته یا ناخواسته به ذهن متبادر می شود، ایجاد موازنه مثبت با نهادهای رسمی و سران دیگر قواست؛ اما با اراده مجلس.
اگرچه سران قوا مخالف طرح محدودسازی اینترنت نبودند و نیستند، اما بیشتر از دو قوه دیگر، قوه مجریه باید هزینه این تصمیمات را بپردازد. انگار این سرنوشت محتوم همه دولت های ایران است. گاه با این که آنان به انجام تصمیمی رغبت دارند اما علیرغم تمایل شان این تصمیم در زمانی نامناسب به آنان تحمیل می شود. این وضعیت از ضعف ساختاری همه دولت هاست. هیچ کدام از دولت های ایران با تعریف رایج از دولت ها شباهتی ندارند. اینک دولت رئیسی راه دشواری پیش رو دارد؛چراکه دولت احمدی نژاد خاطره خوبی برای اصولگرایان برجا نگذاشته است. او همه تعارض منافع را با قدرت به نفع خود تمام کرده بود. رئیسی ناگزیر است کابینه ای را شکل بدهد که تعارض منافع در بدنه دولت به حداقل برسد. آنچه دولت ها را ناکارآمد می کند، اختلافات درونی دولت هاست. این اختلافات باعث می شود مدیران دولتی به دنبال متحدانی در خارج از دولت بگردند. متحدانی که در نهایت دولت را از مرکزیت و ثبات خودش خارج خواهند کرد. اتفاقی که در اواخر دوره دوم دولت روحانی به وضوح قابل مشاهده می باشد. دولت های ایران به معنای واقعی هنوز دولت نشده اند. شبه دولت هایی اند که مقرر است دولت باشند. از این منظر اتفاقات اخیر درشیوه برخورد با اعتراضات خوزستان و تصویب طرح محدودسازی اینترنت در زمانی نه چندان مناسب، این پرسش را به وجود آورده که این تصمیمات فرش قرمزی است برای دولت رئیسی یا اعلام حضور شرکای تازه برای سهم گیری از دولت. 23302
منبع: sanjnews.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب